RADIESTEZJA

Radiestezja medyczna (terapeutyczna) jest działem radiestezji, w którym dokonuje się analizy stanu zdrowia i stosuje odpowiednią do stanu zdrowia terapię. Radiesteta, nazywany jest także różdżkarzem lub wahadlarzem. Profesja ta została wpisana do oficjalnej Klasyfikacji zawodów i specjalności. Osoba pracująca z wahadłem czy różdżką jest szczególnie wrażliwa na odbiór wyczuwanego promieniowania. Radiesteta powinien wykazać się odpowiednim przygotowaniem medycznym i znajomością procesów biologicznych, które zachodzą w ludzkim ciele. Leczenie za pomocą wahadeł bywa szczególnie pomocne w schorzeniach, których źródło trudno określić. 

Zadaniem radiestety jest określenie jednostki chorobowej i przyczyn jej pojawienia się, a także zaproponowanie odpowiedniego rozwiązania problemu. Ponadto radiesteta wskazuje jakie są niedobory w organizmie, czy i jakie występują czynniki patogenne, a także rozpoznaje rodzaje oddziaływań (promieniowania) w otoczeniu, określa ich stopień szkodliwości. Wskazuje też, gdzie na badanym obszarze znajdują się żyły wodne. Jego umiejętności przydają się również w sprawach duchowych, przy poszukiwaniu zaginionych i do określania wibracji (energii) osób, rzeczy czy miejsc.

Radiesteta używa różnorodnych narzędzi w celach diagnostycznych. Najczęściej do pracy z pacjentem wykorzystuje wahadło. Przy diagnozie pacjenta wahadło wykazuje określone ruchy w zależności od stanu zdrowia badanej osoby. Prócz wahadła narzędziem pracy może być różdżka, rezonator,sprzęt pomiarowy, sprzęt kreślarski i inne. Radiestezja medyczna pomaga określić i ocenić czynniki środowiskowe wpływające na stan zdrowia, przywraca równowagę energetyczną i diagnozuje jednostki chorobowe. Metoda ta uznawana jest za pomocną przy schorzeniach, których przyczyny trudno jest zidentyfikować.

Podstawą określania diagnozy i podejmowania decyzji w  radiestezji jest określony ruch różdżki i wahadła. Najczęściej stosowanymi metodami pracy są:

• metoda fizyczna;
• metoda mentalna.